Μια ακόμα δράση στην οποία θα ήθελα να αναφερθώ, είναι η αναπαράσταση του ολοκαυτώματος, που πραγματοποιήθηκε στο πάρκο της Νάουσας, το βράδυ της Παρασκευής.
Πρώτα όμως, λίγα λόγια για τις αναπαραστάσεις ιστορικών συμβάντων, μέσα από την δική μου μάτια.
Τα κατορθώματα των προγόνων μας, πάντα μας γεμίζουν με συγκίνηση και υπερηφάνεια.
Και μας συντροφεύουν, με την μορφή της ιστορίας, της ποίησης, του τραγουδιού, των ταινιών, του πολιτισμού γενικότερα.
Οι αναπαραστάσεις είναι εργαλεία τα οποία ενισχύουν την μνήμη. Ακόμα και αν ιστορικά οι αναπαραστάσεις αυτές έχουν εργαλειοποιηθεί για ιδεολογικούς ή πολιτικούς λόγους, οι αναπαραστάσεις πρέπει να στοχεύουν πάντα στην ζωντάνια στιγμών και αισθήσεων, μεταφέροντας μας σε εποχές και γεγονότα που δεν έχουμε ζήσει.
Μια τέτοια αναπαραστάση μας πρόσφεραν ο Βασίλης Τσικάρας, ο Μανώλης Σαββίδης και μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων που με την βοήθεια εθελοντών χρωμάτισαν το πανέμορφο πάρκο μας με το πάθος και το ταλέντο τους. Έτσι, μας ταξίδεψαν σε στιγμές που συνέβησαν 200 έτη πριν.
Θεωρώ ότι είναι μια δράση που θα πρέπει να ενισχυθεί στο μέλλον, δημιουργώντας σταδιακά έναν ακόμα θεσμό για τις ημέρες του ολοκαυτώματος.
Όσο δε, για την συμμετοχή μας στο Ευρωπαϊκό δίκτυο αναπαραστάσεων, ας υπάρχει στο μυαλό μας ως ένας στόχος για το μέλλον.
Σας ευχαριστούμε
